[Deze keer een bemoedigend artikel]
De gedurfde bewering dat veroudering een behandelbare ziekte is, komt van dokter David A Sinclair, Professor Genetica aan de Harvard Medical School. https://sinclair.hms.harvard.edu/ Onder zijn supervisie werken een groep wetenschappers in een goed uitgerust laboratorium, het Sinclair Lab, aan experimenten, vooral met muizen, die o.m. het bewijs leveren dat hun beweringen correct zijn. Het is een gemeenschap van mensen die veroudering proactief benaderen, gebaseerd op een wetenschappelijke basis.
Het idee van een wereld waarin we veroudering kunnen vertragen, stoppen of omkeren is ons heel vreemd, dus een hoge mate van scepsis is gerechtvaardigd. Maar er is geen wet in de biologie die zegt dat we moeten verouderen in het tempo waarin we het nu doen.
De Harvard Universiteit is zeer hoog in aanzien en alles wat daar gebeurd moet ernstig genomen worden. Daarom heb ik zijn Boek ‘Lifespan’ gelezen en al zijn seminaries die ik op Youtube kon vinden, bekeken.
en enkele meer.
Alles wat ik hierna beschrijf, komt uit het boek, de Youtube-seminaries en hun website.
Zoals mijn vorig artikel over de Fusiereactor, die een revolutie in de energievoorziening inluidt, kan het ingrijpen in onze DNA evenzeer, in de zeer nabije toekomst, een revolutie betekenen voor een langer leven in goede gezondheid. In dit verband zou het goed zijn dat je mijn pdf-document ‘Op naar het jaar 2030’ ook eens leest. Hierin lees je over de medische ontwikkelingen i.v.m. CRSPR, d.i. wat met DNA-aanpassingen te verwachten is in de nabije toekomst. Wat in het Sinclair Lab gedaan wordt is hier nauw mee verbonden.
Het werk aan dit laboratorium heeft aangetoond dat het tempo van veroudering niet onverbiddelijk vooraf bepaald is, maar eerder kan worden vertraagd en zelfs omgekeerd door verschillende benaderingen. Deze omvatten het activeren van de afweer van het lichaam tegen veroudering, het verwijderen van verouderde cellen en het her-programmeren van cellen in vivo. Door dit te doen, zou men het lichaam kunnen beschermen tegen, en het behandelen van, zowel zeldzame als veelvoorkomende ziekten, waaronder stofwisselingsziekten, diabetes type 2, de ziekte van Alzheimer, hart- en vaatziekten en kanker.
De eerste experimenten in 2019 bestonden eruit om de DNA van één muis van een tweeling opzettelijk te verstoren, waardoor deze sneller verouderde: het werd grijs, kreeg een bultrugje en het zicht werd slechter - drie verouderingselementen die gemakkelijk waarneembaar waren. Op de foto zie je de grijze, kunstmatig verouderde muis, links en zijn tweelingbroertje rechts.
De redenering was dat het verder onderzoek moest toegespitst worden op het omgekeerde, d.i. het corrigeren van het genoom, om het diertje te verjongen. Ondertussen is het lab daar, nu drie jaar later, al in geslaagd. Om dit te extrapoleren naar een mens, is uiteraard niet simpel, maar de resultaten zijn bemoedigend.
De redenering is als volgt: We worden allemaal chronologisch ouder met het verstrijken van de tijd. Is fysiologische veroudering ook onvermijdelijk? Zij zeggen helemaal niet, dankzij ontwikkelingen op het gebied van Epi-Genetica, de Epi Genoom, die niet alleen ons DNA zelf bestuurt, maar ook de andere processen die bepalen hoe onze genen zich 'uitdrukken' in het aansturen van onze cellen gedurende ons leven. Dus: cellen her-programmeren om weer jong te zijn…
Wat is Epi-Genetica?
Als je je erfelijke genen, je DNA, beschouwt als een pianotoetsenbord, dan bepaalt Epi-Genetica hoe de toetsen muziek spelen. De hoofdrolspelers in dit concert zijn moleculaire stoffen die zich hechten aan ons genoom en markers achterlaten. Deze markers geven op hun beurt cellen gespecialiseerde functies en regelen hoe ze functioneren. Als er te veel markers ophopen - als er te veel "epi-genetische ruis" is - worden de richtingen verward en raken de cellen disfunctioneel. Anders gezegd, als je de beschrijving van het DNA als een digitale file beschouwd, dan zijn de fouten die erin voorkomen, het ontbreken van data die, na correctie ervan, het onvolkomen DNA zo corrigeert dat het individu geneest en dat hij of zij terug naar de toestand komt van voordat het DNA geschonden werd, dus jonger wordt.
Ouder worden kan inderdaad met recht „de moeder van alle ziekten” worden genoemd. Overweeg: hoewel roken het risico om kanker te krijgen meerdere keren verhoogt, verhoogt het feit dat u 50 jaar oud bent het risico op kanker meer dan 100 keer in vergelijking met mensen die een paar decennia jonger zijn. Op 70-jarige leeftijd is dit meer dan 500 keer. We weten allemaal dat veroudering een belangrijke factor is bij hartaandoeningen, dementie, beroertes en diabetes type 2. Veroudering afremmen is dus een zeer belangrijke medische evolutie!
In het Sinclair-lab dienden onderzoekers een combinatie van drie gecorrigeerde genen toe aan blinde oude muizen. De behandeling verjongde hun optische zenuwcellen en herstelde hun gezichtsvermogen. Als iets zo complex als een netvlies kan worden gereset naar een jeugdige staat, mogelijk zelfs meerdere keren, wat kan dan nog meer? Ze toonden aan dat het mogelijk is om het tempo van veroudering en ziekte sterk te vertragen door slechts één centrale route in het DNA te manipuleren.
Hun werk heeft ze tot de conclusie gebracht dat het verlies van epi-genetische informatie waarschijnlijk de hoofdoorzaak is van veroudering. Naar analogie: als DNA de digitale informatie op een compact disc is, dan is veroudering te wijten aan vuil of krassen op de schijf. Hun werk heeft ze ertoe gebracht herprogrammering toe te passen waarvan ze denken dat ze de epi-genetische status van een cel kunnen resetten en dus de leeftijd ervan kunnen terugdraaien.
Ze zijn ook geïnteresseerd in het identificeren van nieuwe genen en signaalcascades in het menselijk genoom die de verouderingsfunctie controleren. Ze ontwikkelen nieuwe algoritmen voor genoom-mining, met behulp van geavanceerde tools, en high-throughput methoden. De afgelopen jaren hebben ze een unieke lijn van technologieën ontwikkeld die doorbraken in wiskunde, computer hard- en software, die elk zijn geoptimaliseerd en geïntegreerd. Met behulp van dit platform, waarvoor ze een NIH Director's Pioneer Award hebben gekregen. Hun doel is om deze te gebruiken en om hun biologische rol en mogelijke therapeutische toepassingen in biologie en ziekte-omgevingen te bepalen.
Ze geloven ook neurodegeneratieve ziekten te kunnen vertragen en zelfs omkeren! Neurodegeneratieve ziekten treffen voornamelijk in het midden tot het late leven, en dus stijgt hun incidentie bij vergrijzende bevolkingsgroepen. Door middel van hun onderzoek willen ze therapeutische interventies ontwikkelen die het ontstaan of de progressie van deze ziekten kunnen voorkomen of vertragen en mogelijk zelfs omkeren door de beschadigde weefsels te regenereren. Dit wordt trouwens nu ook al bekomen door injecties van eigen stamcellen in de zieke plaats van het lichaam.
Zo zie je maar, als we nog enkele jaren voet bij stuk houden, dat we onze tijd op deze aardbol aanzienlijk zullen kunnen verlengen – en in goede gezondheid. Het is nagenoeg zeker dat we vóór 2030 al menselijke toepassingen zullen zien als gevolg van het werk van Dr. Sinclair.
De gedurfde bewering dat veroudering een behandelbare ziekte is, komt van dokter David A Sinclair, Professor Genetica aan de Harvard Medical School. https://sinclair.hms.harvard.edu/ Onder zijn supervisie werken een groep wetenschappers in een goed uitgerust laboratorium, het Sinclair Lab, aan experimenten, vooral met muizen, die o.m. het bewijs leveren dat hun beweringen correct zijn. Het is een gemeenschap van mensen die veroudering proactief benaderen, gebaseerd op een wetenschappelijke basis.
Het idee van een wereld waarin we veroudering kunnen vertragen, stoppen of omkeren is ons heel vreemd, dus een hoge mate van scepsis is gerechtvaardigd. Maar er is geen wet in de biologie die zegt dat we moeten verouderen in het tempo waarin we het nu doen.
De Harvard Universiteit is zeer hoog in aanzien en alles wat daar gebeurd moet ernstig genomen worden. Daarom heb ik zijn Boek ‘Lifespan’ gelezen en al zijn seminaries die ik op Youtube kon vinden, bekeken.
Alles wat ik hierna beschrijf, komt uit het boek, de Youtube-seminaries en hun website.
Zoals mijn vorig artikel over de Fusiereactor, die een revolutie in de energievoorziening inluidt, kan het ingrijpen in onze DNA evenzeer, in de zeer nabije toekomst, een revolutie betekenen voor een langer leven in goede gezondheid. In dit verband zou het goed zijn dat je mijn pdf-document ‘Op naar het jaar 2030’ ook eens leest. Hierin lees je over de medische ontwikkelingen i.v.m. CRSPR, d.i. wat met DNA-aanpassingen te verwachten is in de nabije toekomst. Wat in het Sinclair Lab gedaan wordt is hier nauw mee verbonden.
Het werk aan dit laboratorium heeft aangetoond dat het tempo van veroudering niet onverbiddelijk vooraf bepaald is, maar eerder kan worden vertraagd en zelfs omgekeerd door verschillende benaderingen. Deze omvatten het activeren van de afweer van het lichaam tegen veroudering, het verwijderen van verouderde cellen en het her-programmeren van cellen in vivo. Door dit te doen, zou men het lichaam kunnen beschermen tegen, en het behandelen van, zowel zeldzame als veelvoorkomende ziekten, waaronder stofwisselingsziekten, diabetes type 2, de ziekte van Alzheimer, hart- en vaatziekten en kanker.
De eerste experimenten in 2019 bestonden eruit om de DNA van één muis van een tweeling opzettelijk te verstoren, waardoor deze sneller verouderde: het werd grijs, kreeg een bultrugje en het zicht werd slechter - drie verouderingselementen die gemakkelijk waarneembaar waren. Op de foto zie je de grijze, kunstmatig verouderde muis, links en zijn tweelingbroertje rechts.
De redenering was dat het verder onderzoek moest toegespitst worden op het omgekeerde, d.i. het corrigeren van het genoom, om het diertje te verjongen. Ondertussen is het lab daar, nu drie jaar later, al in geslaagd. Om dit te extrapoleren naar een mens, is uiteraard niet simpel, maar de resultaten zijn bemoedigend.
De redenering is als volgt: We worden allemaal chronologisch ouder met het verstrijken van de tijd. Is fysiologische veroudering ook onvermijdelijk? Zij zeggen helemaal niet, dankzij ontwikkelingen op het gebied van Epi-Genetica, de Epi Genoom, die niet alleen ons DNA zelf bestuurt, maar ook de andere processen die bepalen hoe onze genen zich 'uitdrukken' in het aansturen van onze cellen gedurende ons leven. Dus: cellen her-programmeren om weer jong te zijn…
Wat is Epi-Genetica?
Als je je erfelijke genen, je DNA, beschouwt als een pianotoetsenbord, dan bepaalt Epi-Genetica hoe de toetsen muziek spelen. De hoofdrolspelers in dit concert zijn moleculaire stoffen die zich hechten aan ons genoom en markers achterlaten. Deze markers geven op hun beurt cellen gespecialiseerde functies en regelen hoe ze functioneren. Als er te veel markers ophopen - als er te veel "epi-genetische ruis" is - worden de richtingen verward en raken de cellen disfunctioneel. Anders gezegd, als je de beschrijving van het DNA als een digitale file beschouwd, dan zijn de fouten die erin voorkomen, het ontbreken van data die, na correctie ervan, het onvolkomen DNA zo corrigeert dat het individu geneest en dat hij of zij terug naar de toestand komt van voordat het DNA geschonden werd, dus jonger wordt.
Ouder worden kan inderdaad met recht „de moeder van alle ziekten” worden genoemd. Overweeg: hoewel roken het risico om kanker te krijgen meerdere keren verhoogt, verhoogt het feit dat u 50 jaar oud bent het risico op kanker meer dan 100 keer in vergelijking met mensen die een paar decennia jonger zijn. Op 70-jarige leeftijd is dit meer dan 500 keer. We weten allemaal dat veroudering een belangrijke factor is bij hartaandoeningen, dementie, beroertes en diabetes type 2. Veroudering afremmen is dus een zeer belangrijke medische evolutie!
In het Sinclair-lab dienden onderzoekers een combinatie van drie gecorrigeerde genen toe aan blinde oude muizen. De behandeling verjongde hun optische zenuwcellen en herstelde hun gezichtsvermogen. Als iets zo complex als een netvlies kan worden gereset naar een jeugdige staat, mogelijk zelfs meerdere keren, wat kan dan nog meer? Ze toonden aan dat het mogelijk is om het tempo van veroudering en ziekte sterk te vertragen door slechts één centrale route in het DNA te manipuleren.
Hun werk heeft ze tot de conclusie gebracht dat het verlies van epi-genetische informatie waarschijnlijk de hoofdoorzaak is van veroudering. Naar analogie: als DNA de digitale informatie op een compact disc is, dan is veroudering te wijten aan vuil of krassen op de schijf. Hun werk heeft ze ertoe gebracht herprogrammering toe te passen waarvan ze denken dat ze de epi-genetische status van een cel kunnen resetten en dus de leeftijd ervan kunnen terugdraaien.
Ze zijn ook geïnteresseerd in het identificeren van nieuwe genen en signaalcascades in het menselijk genoom die de verouderingsfunctie controleren. Ze ontwikkelen nieuwe algoritmen voor genoom-mining, met behulp van geavanceerde tools, en high-throughput methoden. De afgelopen jaren hebben ze een unieke lijn van technologieën ontwikkeld die doorbraken in wiskunde, computer hard- en software, die elk zijn geoptimaliseerd en geïntegreerd. Met behulp van dit platform, waarvoor ze een NIH Director's Pioneer Award hebben gekregen. Hun doel is om deze te gebruiken en om hun biologische rol en mogelijke therapeutische toepassingen in biologie en ziekte-omgevingen te bepalen.
Ze geloven ook neurodegeneratieve ziekten te kunnen vertragen en zelfs omkeren! Neurodegeneratieve ziekten treffen voornamelijk in het midden tot het late leven, en dus stijgt hun incidentie bij vergrijzende bevolkingsgroepen. Door middel van hun onderzoek willen ze therapeutische interventies ontwikkelen die het ontstaan of de progressie van deze ziekten kunnen voorkomen of vertragen en mogelijk zelfs omkeren door de beschadigde weefsels te regenereren. Dit wordt trouwens nu ook al bekomen door injecties van eigen stamcellen in de zieke plaats van het lichaam.
Zo zie je maar, als we nog enkele jaren voet bij stuk houden, dat we onze tijd op deze aardbol aanzienlijk zullen kunnen verlengen – en in goede gezondheid. Het is nagenoeg zeker dat we vóór 2030 al menselijke toepassingen zullen zien als gevolg van het werk van Dr. Sinclair.
Laatst bewerkt:
