De volgende keer dat je je handen wast, en je vindt de temperatuur van het
water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toe
ging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500:
De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei,
en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch
al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar
lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik van dat ook vandaag
nog de bruid een bruidsboeket draagt.
Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer
des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden
de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de
vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de
beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon
kwijtraken... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".
Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte.Het was de
enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten
en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het
daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak.
Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".
Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt
probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je
schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote
palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming
bood.Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het
vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken, en werden er
ingredienten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten, en weinig
vlees. Men at deze stoofpot 's avonds, en liet het overschot in de ketel.
Dit werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo
zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...
Soms konden ze varken krijgen, en dan voelden ze zich heel bijzonder. Als
ze bezoekers over de vloer kregen, dan hingen ze hun stuk varken op om op
te scheppen. Het was namelijk een teken van weelde als een man spek naar
huis kon brengen. Ze sneden dan een stukje af om te delen met de gast, en
kauwden gezellig samen op het vet.
Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge
zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel
terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit
gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar
als giftig werden beschouwd. Brood werd verdeeld volgens je sociale status.
Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het
middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie
zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als
de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak
gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op
de keukentafel gelegd,en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en
wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van
de doodswake.
Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden
te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een
beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken . Bij het
heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant
gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af
werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden, dat omhoogleidde en
verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de
nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo
werd er wel eens iemand "gered door de bel".
Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?
water niet echt aangenaam, denk er dan eens aan hoe het er ooit aan toe
ging... Hier volgen een aantal feiten uit de jaren 1500:
De meeste mensen huwden in juni, omdat ze hun jaarlijks bad namen in mei,
en dus in juni nog redelijk fris roken. Tegen die tijd begon men echter toch
al lichtelijk te stinken, en dus droeg de bruid een boeketje bloemen om haar
lichaamsgeur te verbergen. Daar komt dus het gebruik van dat ook vandaag
nog de bruid een bruidsboeket draagt.
Een bad bestond uit een grote kuip die gevuld werd met heet water. De heer
des huizes genoot het privilege van het schone water, daarna volgden
de zoons en andere mannen die deel uitmaakten van het huishouden, dan de
vrouwen, en tenslotte de kinderen. De baby's waren als laatsten aan de
beurt. Tegen dan was het water zo vuil dat je er makkelijk iemand in kon
kwijtraken... Vandaar de uitdrukking "de baby met het badwater weggooien".
Huizen hadden in die tijd strooien daken, zonder houten gebinte.Het was de
enige plek waar de dieren zich warm konden houden, en dus leefden de katten
en kleinere dieren (muizen, ongedierte) in het dak. Als het regende werd het
daar glibberig, en soms gleden de dieren dan uit en vielen van het dak.
Vandaar het Engelse gezegde "It's raining cats and dogs".
Niets kon verhinderen dat er dingen in het huis vielen. Dit was een echt
probleem in de slaapkamer, waar ongedierte en uitwerpselen je
schone beddengoed konden bederven. Daarom werden bedden voorzien van grote
palen om een laken over te hangen dat dan toch een beetje bescherming
bood.Zo is het gebruik van hemelbedden ontstaan.
In die tijd kookte men in de keuken in een grote ketel die altijd boven het
vuur hing. Elke dag werd het vuur aangestoken, en werden er
ingredienten toegevoegd aan de ketel. Men at meestal groenten, en weinig
vlees. Men at deze stoofpot 's avonds, en liet het overschot in de ketel.
Dit werd dan 's nachts koud, en 's anderendaags begon men gewoon opnieuw. Zo
zaten er in hun stoofpot vaak dingen die er al heel lang inzaten...
Soms konden ze varken krijgen, en dan voelden ze zich heel bijzonder. Als
ze bezoekers over de vloer kregen, dan hingen ze hun stuk varken op om op
te scheppen. Het was namelijk een teken van weelde als een man spek naar
huis kon brengen. Ze sneden dan een stukje af om te delen met de gast, en
kauwden gezellig samen op het vet.
Wie geld had, kon zich tinnen borden veroorloven. Voedsel met een hoge
zuurtegraad zorgde er voor dat een beetje van het lood in het voedsel
terecht kwam, wat vaak tot een loodvergiftiging en de dood leidde. Dit
gebeurde het meest met tomaten, waardoor tomaten de volgende +/- 400 jaar
als giftig werden beschouwd. Brood werd verdeeld volgens je sociale status.
Arbeiders kregen de aangebrande bodem van het brood, het gezin at het
middendeel op en gasten kregen de bovenste, krokante korst.
Men gebruikte loden bekers om bier of whisky te drinken. Die combinatie
zorgde er soms voor dat de drinker een aantal dagen buiten westen was! Als
de dronkaard dan bewusteloos gevonden werd langs de straat, werd hij vaak
gereed gemaakt om begraven te worden. Hij werd een aantal dagen op
de keukentafel gelegd,en de familie at en dronk aan diezelfde tafel, en
wachtte af of hij nog wakker zou worden. Vandaar het gebruik van
de doodswake.
Engeland is oud en klein, en de bevolking vond geen plaats meer om de doden
te begraven, dus werden er kisten uitgegraven en de beenderen naar een
beenderhuis overgebracht, zodat ze de graven konden hergebruiken . Bij het
heropenen van deze kisten, ontdekten ze dat er bij 1 op 25 aan de binnenkant
gekrabd was, en ze beseften dat ze levenden hadden begraven. Van toen af
werd er een touwtje rond de pols van een lijk gebonden, dat omhoogleidde en
verbonden was met een belletje boven de grond. Iemand moest dan heel de
nacht op het kerkhof zitten om te horen of de bel niet rinkelde. En zo
werd er wel eens iemand "gered door de bel".
Wie zei er ook alweer dat geschiedenis saai was...?