Een oud echtpaar ging naar bed.
Op ’t nachtkastje, twee bakjes met tanden.
Vol liefde keek de man haar aan en streelde haar rimpelige handen.
Hij sprak: “Al meer dan vijftig jaar zijn we gelukkig meid.
Geloof me als ik zeg : Ik wil je voor geen miljoen nog kwijt.”
“Dat weet ik jongen.” zei de vrouw: “Ook jij bent niet te koop.
Ook niet voor een miljoen. En dat is toch een hele hoop.”
Ze lagen daar te saam. Op de avond van hun leven.
Twee mensen, die elkaar zoveel hebben gegeven.
Ze zeiden: “Wel te rusten hoor.”
En hij gaf haar een zoen en fluisterde: “Is de deur op slot?
Hier ligt voor twee miljoen!”
Op ’t nachtkastje, twee bakjes met tanden.
Vol liefde keek de man haar aan en streelde haar rimpelige handen.
Hij sprak: “Al meer dan vijftig jaar zijn we gelukkig meid.
Geloof me als ik zeg : Ik wil je voor geen miljoen nog kwijt.”
“Dat weet ik jongen.” zei de vrouw: “Ook jij bent niet te koop.
Ook niet voor een miljoen. En dat is toch een hele hoop.”
Ze lagen daar te saam. Op de avond van hun leven.
Twee mensen, die elkaar zoveel hebben gegeven.
Ze zeiden: “Wel te rusten hoor.”
En hij gaf haar een zoen en fluisterde: “Is de deur op slot?
Hier ligt voor twee miljoen!”
